Игуменот на манастирот Туман советува за борба против короната и силата на светата вода: Ние паѓаме на првата лекција за љубовта!

Отвореното писмо на уважениот Димитриј, од манастирот Туман, се пренесува во целост, ова е одлична лекција за љубовта и доблеста во време на предизвик.

Не е важно дали верувате во Бог или не. Од суштинско значење е да го отворите своето срце кон овие зборови на разум!

„Еве ние, драги браќа и сестри, пријатели, непријатели, познаници и странци во лицето на животниот предизвик.

За нас православни христијани, овој феномен долго и јасно се дефинира како искушение. Искуството на црквата формирано врз основа на животните примери на светците не ни остави друг пат освен да го признаеме искушението и борбата со него.

Во пресрет на новите технологии и напредокот што сигурно го крена човекот високо, дури и над очекувањата, со голо око се појави невидливиот вирус, популарно познат како корона. Навидум уверен, човекот од денес останува сиромашен и мал, преплашен од жив организам што не го ни гледа со голо око.

Стравот од короната се надмина себеси, отворајќи го патот кон безнадежноста, која секогаш е придружена со самодоволност и себичност.

Во животната борба, паѓаме на првата лекција, а таа се нарекува љубов.

Заменета со самољубов, нашата антиљубов ги празни полиците по маркетите безмилосно и презирно без да го забележат нашиот сосед. Толеранцијата се претвора во невидена грубост, која покрај навредливиот речник, не надминува мерење на физичката сила… И оваа борба за „гол живот“ во форма на полнење на залихите не би била излишна или страна кога станува збор за некое диво племе од земја далеку за нас непознато.

Проблемот се јавува затоа што во една христијанска православна нација чиј идентитет се заснова и постои векови на темелите на евангелското начело на животот.

Како ние, како православни христијани влегуваме во борба, со сегашното искушение за нас, наречено Корона 2020? На прво место, да се потсетиме дека сме во деновите на Светиот пост, што е време на воздржаност во секоја смисла.

Имајќи го ова на ум, нека постат со храна на начин на кој можеме (масло, вода), знаејќи дека Господ секогаш ќе не поттикнува и охрабрува. Прашајте го вашиот надлежен свештеник за детали! Постот е време кога молитвата треба да се размножува. Да ги прочитаме молитвените правила, псалтерот, акатистите кон светците, па дури и соодветната класична литература, нешто што е весело, оптимистичко.

Деновиве интензивно се купува темјан за куќите за кадење, бидејќи е корисен за прочистување на воздухот. И ова е точно и потврдено, но само со голема верба дека ова е нашата понуда на Господа, и искрената понуда на Бога секогаш прочистува. Ова е она што нè учи од историјата.

Треба да го накадите вашиот дом, но исто така да наросите со светена вода.

Еве можност да го направиме благословот Божји и друга света вода благословена и од дарот на црквата и од помошникот, да не биде само декорацијата на полицата, која фаќа прашина. Исто така има и осветена вода од моштите од светилиштата. Да се помолиме и да ја земаме светата вода со храна за благослов. И секогаш и за сите да Му благодариме на Бога.

Страдањето, според искуството на црковните Отци, секогаш било поврзано со гревот.

Има лек. Да бидеме вистински, од срце. Се молиме и простуваме.

Загрижени сме за ограничување на наредбата. Ништо страшно христијани, пост е, нека биде наш подвиг да останеме дома. Ќе ги стегнете забите и ќе издржите. Има убави денови, ако имаме двор надвор, да ја погледнеме Божјата убавина. Ако не бар секој има прозорец.

Вдишете го воздухот и нека сонцето не смилува.

Кога ни е тешко, се охрабруваме еден со друг, се радуваме еден на друг. Ако веќе е некаква изолација, тогаш има телефони, така што барем ќе се слушнеме со другарите. Еве ги придобивките од овие гаџети. Ние не гледаме ниеден од нашите соседи. Сега, барем еднаш во добро време, служете ни.

Кој може, освен ако не постои општа забрана (во некои држави) и добредојде во храмот. Ние свештениците сме тука да слушаме, да советуваме, да утешиме, да охрабруваме. Кој не може или не смее повторно да има телефони…

Не ги отфрлајте препораките на лекарите.

Дозволете си да постапувате совесно заради своја корист и заради безбедноста на соседите. Да ги свртиме сетилата за христијанска свест и совест, одговорност во верата.

Светата тајна на причеста е најсилниот лек, лек на бесмртност, лек на вечен живот. Кога сме во храмот, нека имаме разбирање едни за други. Ние си правиме ред, чесно го правиме нашиот сосед поголем, како што нè поучува Светиот апостол Павле. Ако кашламе, имаме шамиче.

Иконите и моштите, исто така, можат да бидат почестени со христијански подарок. Ако препораката не е да се лекува, нека го почитуваме тоа, пред сè и најважно, да не предизвикуваме забуна кај слабите во верата. Да не ги притискаме. Со причест, како и секогаш, се приближуваме со вера во Господ, во воскресение, со надеж за вечен живот. Ако не можеме да одиме во храмот Светата причест ќе нè посети.

Додека трае изолацијата лошото во себе изолирајте го! 

Advertisement